Έχουν πάθει αμόκ. Το βασίλειό μου για μια καρέκλα. Τάζουν τα πάντα. Λεφτά, Αναπτυξιακές Τράπεζες για μικρούς και μεγάλους. Έλεος σύντροφοι…

Δεν είναι να τους βγάλεις τον ζουρλομανδύα του αριστερού. Γίνονται επικίνδυνα ακροδεξιοί. Περνάνε στον καπιταλισμό με ταχύτητα φωτός. Δεν τους αναγνωρίζεις. Καμία σχέση με τους δεξιούς. Αυτοί το πάνε λαϊκά-λαϊκά και το γυρίζουνε στα αριστερά με προσοχή και μέθοδο.

Οι αριστεροί δεν καταλαβαίνουν τίποτε. Ούτε τι λένε σαν καπιταλιστές, δεξιοί ή φιλελεύθεροι. Ούτε τι λέγανε μέχρι και το 2015. Τότε που κλωτσάγανε ό,τι ιδιωτικό βρίσκανε μπροστά τους.

Μοιάζουν να πιστεύουν πως οι πραγματικοί καπιταλιστές τους παίρνουν στα σοβαρά. Ότι οι καπιταλιστές είναι αστοιχείωτοι και δεν διαβάζουν τους δείκτες. Δεν ξέρουν τι θα πει Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF).

Τι σημαίνει για την Ελλάδα να κατεβαίνει κάθε χρόνο ένα σκαλί στην ανταγωνιστικότητα. Να βρίσκεται στην 87η θέση ανάμεσα σε 137 χώρες κάτω από τη Γουατεμάλα, τη Σρι Λάνκα. Να σου βγαίνει η ψυχή να προφτάσεις την Αλγερία…

Πηγαίνουν σε συγκεντρώσεις και γεύματα τριτοκοσμικών (ανάμεσά τους και η Βενεζουέλα με τα πρωτεία στην πείνα) και μιλάνε για επενδύσεις που θα γίνουν στην Ελλάδα της ανάπτυξης. Στην Ελλάδα των επενδύσεων. Στην Ελλάδα που δεν εμφανίζεται έστω και σε μια αξιοπρεπή θέση, σε οποιονδήποτε παγκόσμιο οικονομικό δείκτη.

Οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ όμως εκεί. Επιμένουν ότι είμαστε σε ανάπτυξη. Ότι οι επενδύσεις μας περιμένουν. Και εμείς είμαστε έξω με το «επενδυτόμετρο» και τους ζυγιάζουμε.

Τους ψειρίζουμε σαν γαμπρούς… της οικονομίας μας. Της παραγωγής μας. Ποιοι; Εμείς που και η Σρι Λάνκα μας θεωρεί υποανάπτυκτους.

Τους μιλάνε και για τα «προικιά» της «νύφης». Ποιας νύφης… Της γερασμένης και πανιασμένης οικονομίας μας με τις βιοτεχνίες, τις χειροτεχνίες, τα κοτοπουλάδικα, τα μανάβικα, τις λαϊκές αγορές, τα σουβλατζίδικα, τα πρατήρια και τους καφενέδες.

Μόνο των μικρών. Και εκεί αρχίζουν τα χωρίς όριο ταξίματα. Οι χωρίς όριο υποσχέσεις. Τα χωρίς όριο ψέματα για ανύπαρκτους αναπτυξιακούς νόμους. Για νόμους διευκολύνσεων των αδειών ιδρύσεως και λειτουργίας μονάδων. Για νόμους άρσης των εμποδίων και της γραφειοκρατίας. Για πάταξη αντικινήτρων.

Ανάμεσα σε όλα τα άλλα τάζουν και μια Εθνική Αναπτυξιακή Τράπεζα η οποία -λέει- θα δίνει λεφτά για επενδύσεις στους μικρομεσαίους. Θα αποτελεί το εθνικό μας επενδυτικό κεφάλαιο.

Λες και ξυπνήσαμε χθες. Λες και κοιμόμαστε σε άλλους αστερισμούς και δεν ξέραμε ούτε εμείς, ούτε οι μικρομεσαίοι τι συμβαίνει στον πλανήτη Γη… Νισάφι σύντροφοι.

Μιλάνε για Εθνική Αναπτυξιακή Τράπεζα σε κάθε τραπέζι που τους καλούν, σε κάθε πανηγύρι επιχειρήσεων και Οργανώσεων των επιχειρήσεων δίνοντας την εντύπωση ότι αν λείπει κάτι για να στηθεί η αριστερή Αναπτυξιακή Τράπεζα είναι η απόφαση για το σοκάκι… που θα πηγαίνουν οι μικρομεσαίοι να παίρνουν λεφτά…

Για όνομα του Θεού. Ένα σχέδιο νόμου κλωθογυρίζετε, όλο κι όλο, για την ίδρυση της Τράπεζας. Και δεν αμφιβάλουμε ότι κάποια στιγμή θα το ψηφίσετε με τους 153 που λένε «ναι σε όλα» για να μην χάσουν τις καρέκλες τους.

Από εκεί και πέρα (για την Ελλάδα) υπάρχει απόσταση, όσο από τη Γη στη Σελήνη… για να πει η αριστερή Αναπτυξιακή Τράπεζα το «ανοίξαμε και σας περιμένουμε».

Γιατί; Γιατί Πασόκοι και Συριζαίοι θα σκοτωθούν για τον «λόχο» του κομματικού στρατού που θα στελεχώσει την Αναπτυξιακή σας Τράπεζα. Τον «λόχο των ειδικών κατοχικών δυνάμεων». Η Τράπεζα του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι Τράπεζα των δικών τους κομματικών παιδιών. Τράπεζα των δικών τους μικρομεσαίων… Των σχέσεων με τα δικά τους μέσα. Με τους δικούς τους ανθρώπους. Και μέσα στο σκοτωμό αυτό (τον έχουμε ζήσει με την ΕΤΒΑ, την ΕΤΕΒΑ, με την ΑΤΕ και με τις παλαιές Εθνική και Εμπορική) θα φθάσουν οι εκλογές. Και δεν θα προκάνουν. Θα αφήσουν την Τράπεζα στα χαρτιά για επόμενα ταξίματα… Έτσι θα γίνει και να μου το θυμηθείτε…

george.kraloglou@capital.gr 

Πηγή : capital.gr