Του ΜΑΝΟΥ ΚΑΛΛΙΓΕΡΟΥ*

Μέσα στον καταιγισμό των αντιφατικών μηνυμάτων και των ειδήσεων σχετικά με το χρέος, για το οποίο ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανεβοκατεβάζει συνεχώς τον πήχη με τρόπο (ή και σχέδιο;) να αποπροσανατολίσει τον κόσμο έτσι, ώστε να μην ξέρει κάποια στιγμή, όχι μόνο ποίος είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία του και ποίος οφείλει να το αποπληρώσει, αλλά και ποίοι έχασαν την ευκαιρία να το ρυθμίσουν με καλλίτερους όρους, χάσαμε μία σειρά αποφάσεων και μέτρων, τα οποία λαμβάνονται με καταιγιστική μορφή και θα επηρεάζουν τη ζωή μας για πολλά χρόνια.

Εννοείται ότι παράλληλα «τρέχουν» και οι ανικανότητες υπουργών, η έλλειψη ασφάλειας στην καθημερινότητα και ένα σωρό άλλα πράγματα, τα οποία ο κόσμος κινδυνεύει να συνηθίσει, καίτοι πριν λίγα μόλις χρόνια ήταν στη σφαίρα του αδιανόητου. Η πορεία του τόπου δεν φαίνεται μόνο από την πορεία που θα λάβει η εξέλιξη του χρέους, το οποίο δύσκολα μπορεί να αποπληρωθεί χωρίς ποταμούς δακρύων όλων, αλλά και από μερικά άλλα σημεία, τα οποία οι αρχαίοι οιωνοσκόποι θα θεωρούσαν τους πλέον κακούς οιωνούς!

Στη βάση όλων των προβλημάτων, στην Παιδεία, εύκολα μπορεί να ξεκινήσει κανείς από την κάθετη άρνηση των εκπαιδευτικών να αξιολογηθούν, καίτοι έχουν ψηφισθεί οι σχετικοί νόμοι και να προχωρήσει στη μείζονα καταστροφή, αυτήν της διαφαινόμενης θεσμοθέτησης της σμίκρυνσης έως εξαφανίσεως των ανθρωπιστικών σπουδών με πυλώνα τη νέα διδασκαλία της Ιστορίας, την οποία πλέον οι μαθητές μάλλον θα αρχίζουν να μαθαίνουν  ξεκινώντας από τον 20ό αι. και μετά…

Και πριν χωνέψουν αυτό το σοκ, όσοι ακόμη έχουν αγωνία για το μέλλον ενός τόπου, οι κάτοικοι του οποίου θα αγνοούν πλήρως το παρελθόν του, προς χάριν της ανάγκης των μαθητών να ξεσκάσουν για ένα «ποτάκι» (έκφραση του ίδιου του επί της Παιδείας υπουργού) ο οποίος, λίγες μόνο μέρες αργότερα πέταξε και άλλη βόμβα στο εμβρόντητο ακροατήριό του. Επαναφέρει στα Πανεπιστήμια το άσυλο και  θεσμοθετεί τη συνδιοίκησή τους με τις κομματικές κλίκες των φοιτητικών μειοψηφιών.

Όχι δηλαδή ότι αυτό δεν ισχύει και σήμερα, όπου κάποια ΑΕΙ στο κέντρο της Αθήνας λέγεται ότι είναι εργαστήρια και αποθήκες μολότωφ από αυτές που καθημερινά καίνε τρόλεϊ και λεωφορεία, ενώ είναι σίγουρα και άσυλο όσων τις εκτοξεύουν χωρίς ουδείς να τολμά να ζητήσει επέμβαση των αρχών, αλλά η ευχέρεια αυτή θεσμοθετείται πλήρως, αφού κάθε έκνομη ενέργεια θεωρείται από τους υπουργούς της κυβέρνησης ως …..ελεύθερη έκφραση ιδεών.

Αν προχωρήσουμε και στο σχετικό άβατο των Εξαρχείων με τον υπουργό Προστασίας (;;;) του Πολίτη να συνεχίζει τον ατελείωτο διάλογό του με τις «συλλογικότητες», οι οποίες, εκτός από τις επιθέσεις τους έχουν πλέον και το ελεύθερο να εγκαθιστούν αυθαίρετα, θα καταλήξουμε στο μέγα θέμα της παρ’ ολίγον εξόντωσης ενός τ. πρωθυπουργού, καθώς οι υπηρεσίες του ίδιου παραπάνω υπουργού στάθηκαν απλά ανίκανες να κάνουν τη δουλειά τους. Και μένοντας εδώ, όσα ακολούθησαν τον τραυματισμό του κ. Παπαδήμου ήταν απλά δείγματα της έλλειψης Παιδείας με τα εμετικά σχόλια όσων ζητούσαν , ακόμα και με έντυπα, να «ψοφήσει».

Μήπως αυτό είναι ένα από τα έσχατα δείγματα ενός τόπου απολύτως ώριμου για να «ψοφήσει» οριστικά και να απαλλάξει τον Ευρωπαϊκό χάρτη από τους σύγχρονους «Γκρεκοπιθήκους», που αποδεικνύονται πολύ περισσότερο επικίνδυνοι για το ανθρώπινο περιβάλλον από τους τροφοσυλλέκτες μακρινούς τους προγόνους; Και ποία είναι η αντίδραση σε όλα τα παραπάνω; Μήπως η (κρυφή)  επιθυμία όσων ελπίζουν στα θαύματα να έρθει ξαφνικά ένας Μεσσίας να σώσει τον τόπο με το μαγικό του ραβδί;

Ή όσων βγαίνουν στις τηλεοπτικές συζητήσεις και προσπαθούν να ψελλίσουν κάποια φωνή αγανάκτησης ανάμεσα στους ιδεοληπτικούς εκπροσώπους του «ψηφίζουμε τα πάντα, γιατί έτσι μας γουστάρει», αφού είμαστε οι έχοντες το ηθικό πλεονέκτημα αριστεροί; Και καλά οι αριστεροί της κυβέρνησης.

Η άλλη συνιστώσα της, αυτή η σκωληκοειδής απόφυση των πρώην ψεκασμένων ΑΝΕΛ, που λίγα μόλις χρόνια πριν έσκουζαν παντού γιατί οι Σαμαροβενιζέλοι πούλησαν τον Ελληνισμό, γιατί τώρα περιορίζονται στις αστρολογικές προβλέψεις του κ. Παπαχριστόπουλου; Γιατί δεν εξανίστανται για τη διάλυση των ανθρωπιστικών σπουδών, για τα άθλια νομοσχέδια για τα Πανεπιστήμια, για την καταδίκη του μαθήματος της Ιστορίας και τόσα άλλα; Μόνο για το τέμενος έχουν φωνή;  Αυτό που θα χρειασθεί περισσότερο σε όλους, αφού με την πολιτική τους ανοίγουν ήδη τις Κερκόπορτες της Ευρώπης;

Δυστυχώς, στη χώρα έχει χαθεί εντελώς το μέτρο, ενώ στην εξουσία αυτοσχεδιάζουν οι μέτριοι, συνεργαζόμενοι εξαίρετα με τους μετριότατους των καφενέδων, αριστερών, δεξιών και ψεκασμένων για να ετοιμάσουν την γρήγορη προέλαση της χώρας προς την εξίσωση με τη δική τους μετριότητα και ασημαντότητα. Αν κρίνουμε από τα σημάδια, μάλλον πλησιάζουμε ήδη προς την ολοκλήρωση του σχεδίου τους και θα πρέπει να εξασκήσουμε τα παιδιά μας στη χρήση του χάρτη για να βρίσκουν ότι απομείνει από τη χώρα που ξέραμε. Με όση ιστορία της αφήσουν!

*Εκδοτης – Αρθρογράφος εφημ. ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ