Το ημερολόγιο ενός ταξιδευτή (Κίνα 2)

Ταξίδια

admin / Μάιος 29, 2014

Της Εύας Παπαδοπούλου

Κίνα 2 – Χαντζού/ Γουσάν/ Σιασά/ Τιανμού/ Σουτζού/ Σαοσίνγκ

Μετά το Πεκίνο, πηγαίνω στη Χαντζού για να διδάξω Αγγλικά. Η Χαντζού βρίσκεται στην ανατολική Κίνα και απέχει 2 ώρες από την Σανγκάη.

Πανέμορφη πόλη η οποία προσελκύει πολύ εσωτερικό τουρισμό και χαρακτηρίζεται από την Δυτική Λίμνη της στην καρδία της πόλης. Πρόκειται για μια τεράστια μεν, τεχνητή δε, λίμνη η οποία περιτριγυρίζεται από πάρκα και παραδοσιακά κτήρια. Πέρα από το αξιοθέατο αυτό η πόλη είναι γεμάτη εμπορικά κέντρα και πολυκαταστήματα εντελώς δυτικού τύπου!

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Αφού έφυγα από το Πεκίνο, έχω να αντιμετωπίσω το ότι δεν υπάρχει σηματοδότηση στα Αγγλικά πουθενά και για κανέναν, ενώ είναι σπάνιο να βρεις έστω κι έναν άνθρωπο να μιλάει αγγλικά.

Κανείς δεν θέλει ούτε καν να προσπαθήσει να συνεννοηθεί μαζί μου παρά τα λίγα Κινέζικά που κουτσο-μιλάω. Εξαίρεση στον κανόνα είναι οι περιπτώσεις που βρίσκομαι στα μαγαζιά και κάνω παζάρια, οπού όλως τυχαίως η συνεννόηση υπάρχει και είναι πάντα τέλεια!!

Με τα παραπάνω δεδομένα, η έκπληξή μου ήταν τεράστια όταν βρέθηκα στην «Αγγλική Γωνία», μια συγκέντρωσή που γίνεται κάθε Κυριακή σε ένα προσδιορισμένο μέρος κι όπου μαζεύονται ντόπιοι κάθε ηλικίας για να κάνουν πρακτική στα αγγλικά τους!

Περιτριγυρισμένη από περίπου δεκαπέντε Κινέζους, βρέθηκα να μιλάω επιτέλους μαζί τους, φυσικά στα Αγγλικά, και να κάνω έως και οικονομικές αναλύσεις για τις δυσκολίες της Ελλάδας που ήταν ακόμη φρέσκια είδηση η κρίση μας και ήμασταν διεθνώς πρωτοσέλιδα!

Εκεί διαπίστωσα τα εξής: οι Κινέζοι έχουν μεγάλο σεβασμό για την Ελλάδα και τους Έλληνες καθότι και οι δυο αρχαίοι πολιτισμοί και ότι η προσπάθεια μου να… εξηγήσω τα ανεξήγητα, με έκανε να αισθάνομαι πάρα πολύ άσχημα.

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Οι εβδομάδες εξαντλητικές από τα μαθήματα άλλα παρ’ όλη την κούρασή τα Σαββατοκύριακα το έβαζα πείσμα και ταξίδευα εξερευνώντας την κεντρική Κίνα μαζί με την Στεφάνι, μια Γερμανίδα νηπιαγωγό πού γνώρισα στη Χαντζού και γίναμε αχώριστες.

Με την συνεννόηση να είναι πάντα η μεγαλύτερη πρόκληση τα καταφέραμε και βγάλαμε εισιτήρια για τον πρώτου μας σταθμό εκτός πόλης: Wuzhen(Γουσέν). H Γουσέν είναι μια γραφική ιστορική πόλη, χτισμένη πάνω σε κανάλια το 1300 μ.Χ. και κατοικείται μέχρι και σήμερα.

Έχει φοβερό εσωτερικό τουρισμό και την μέρα που πήγαμε δεν υπήρχε άλλος δυτικός εκτός από εμάς σε όλη την πόλη, έτσι πολλές φορές το αξιοθέατο γινόμασταν εμείς κι αντί να φωτογραφίζουν τα πανάρχαια κτίσματα, διάφορες γλυκές χαμογελαστές μαθητριούλες ερχόντουσαν να φωτογραφηθούν μαζί μας!

Αυτό όμως που μου έκανε φοβερή εντύπωσή είναι ότι επειδή η μικρή αυτή πόλη είναι εξαιρετικά δημοφιλής και τουριστική, αλλά επαναλαμβάνω μικρή… για να ‘αντέξει’ τον τόσο τουρισμό οι Κινέζοι έχτισαν μια ίδια, ολοκαίνουρια ‘παλιά’ πόλη σαν προέκτασή της υπάρχουσας για να εξαπλώνονται οι τουρίστες!!!

Κυριακή 4 Απριλίου 2010

Η πανεπιστημιούπολη οπού διδάσκω λέγεται Xiasha (Σιάσα), έχει 14(!) πανεπιστήμιά και 200.000 φοιτητές. Η περιοχή ιδρύθηκε το 1993 ως μια από τις πρώτες ζώνες ανάπτυξης σε κρατικό επίπεδο της Κίνας.

Η ζώνη καταλαμβάνει σήμερα περίπου 34 τετραγωνικά χιλιόμετρα και προβλέπεται να επεκταθεί στα 100 τ.χ. σε μερικά χρονιά. Εκτός από τα πανεπιστήμιά, η Σιάσα φιλοξενεί επίσης πολλές πολυεθνικές εταιρίες καθώς γίνεται μια συντονισμένη προσπάθειά να γίνει ένα διεθνές βιομηχανικό και επιστημονικό κέντρο.

Και μέχρι εδώ όλα καλά, το σουρεαλιστικό της υπόθεσης είναι το εξής: επειδή θα μετακομίσουν εκεί εκατομμύρια άνθρωποι τα επόμενα 3 χρονιά, οι δρόμοι είναι τεράστιοι κι έχουν μέχρι και πέντε λωρίδες μόνο που ακόμη δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα!

Δίπλα στο ποτάμι χτίζονται κυριολεκτικά δεκάδες ουρανοξύστες ο ένας δίπλα στον άλλον αλλά είναι όλοι ακόμα άδειοι. Η περιπλάνησή στη Σιάσα έμοιαζε με ταινία τρόμου, ήταν σαν να περπατάς σε μια πόλη φάντασμά μετά από την μυστηριώδη εξαφάνιση των κατοίκων της.

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Το πανεπιστήμιο προσφέρει στο προσωπικό του τμήματος πληροφορικής (οπού ανήκω και εγώ) μια διήμερη απόδραση στη λίμνη Τιανμού για το ‘δέσιμο της ομάδας’.

Το βράδυ πάρα το κρύο, πήγαμε όλοι μαζί στις ‘Yushui Hot Springs’ , θερμές πηγές με εξωτερικές πισίνες διαφορετικών θερμοκρασιών μέσα σε ένα δάσος από μπαμπού. Πραγματική απόλαυσή!

Αφού δοκιμάσαμε σχεδόν όλες τις πισίνες, η συνάδελφος και φίλη μου με το όνομα Λού (η μονή που δεν ντρεπόταν και μου μιλούσε με τα σπαστά αγγλικά της) μου είπε να πάμε στην πισίνα πού λέγεται ‘Ταΐζοντας τα Ψάρια’.

Όπερ και εγένετο, μπήκαμε σε μια αρκετά μεγάλη πισίνα με εκατοντάδες μικρά ψαράκι τα οποία και θα ταΐζαμε… δεν μου εξήγησε όμως με τι θα τα ταΐζαμε.

Τα ψάρια αυτά λοιπόν, τρέφονται με τα νεκρά κύτταρα του δέρματος του ανθρώπου… και δεδομένου ότι τα ψαράκια δεν είχαν δοκιμάσει ποτέ ‘Ελληνική Κουζίνα’, βρέθηκα καλυμμένη από εκατοντάδες λαίμαργα ψάρια τα οποία δεν είχαν σταματημό!

Μέτα τον τρόμο, που έδωσε τόπο σε ένα περίεργο γαργαλητό, κάθισα ακίνητη και απόλαυσα την καλύτερή απολέπιση που έχω κάνει ποτέ! Έχω την εντύπωση ότι πρέπει πάνω μου να είχα όλα τα ψαράκια της λίμνης γιατί μια γυναίκα που με αγριοκοιτούσε είχε καθίσει σε ένα βράχο δίπλα στη λίμνη και έδινε αναλυτική ενημέρωσή στους υπόλοιπους λουόμενους οι οποίοι σιγά σιγά έφυγαν νευριασμένοι από τη λίμνη!

Ως δια μαγείας την Δευτέρα καθηγητές από ΌΛΑ τα τμήματά ξέχασαν την ντροπή τους και έρχονταν στο γραφείο μου να διαπιστώσουν ότι όντος ‘μάζεψα’ όλα τα ψάρια πάνω μου! Τουλάχιστον έσπασε ο πάγος με τους συνάδελφους!

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Αφού δεν καταφέραμε να βρούμε τον σταθμό των λεωφορείων μετά από ώρες περπάτημα, αρκεστήκαμε σε μια επίσκεψη στο Βοτανικό κήπο και το παραδοσιακό χωριό του Τσαγιού μερικά χιλιόμετρα έξω από την Χαντζού.

Περπατήσαμε ανάμεσά στις φυτείες, παρακολουθήσαμε το τελετουργικό του μαζέματος του τσαγιού και βέβαια γευτήκαμε εκπληκτικό πράσινο τσάι στο οποίο έχω αρχίσει να εθίζομαι μιας και έχει γίνει το υποκατάστατο του καφέ για τους δύο τελευταίους μήνες!

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Σήμερα επιτέλους βρήκαμε τον σταθμό του λεωφορείου και κάναμε την δεύτερή επιτυχή εξόρμησή μας: στην πόλη Suzhou (Σούτζου) η οποία μαζί με την Χαντζού θεωρούνται οι πιο όμορφες πόλεις της Κίνας.

Η πόλη πού συχνά αναφέρεται ως ‘Βενετία της Ανατολής’, χτίστηκε το 514 π.Χ. και τα απομεινάρια του παρελθόντος είναι σε αφθονία: ήσυχα κανάλια, πέτρινα γεφύρια, γραφικά μαγαζάκια και παγόδες, ήταν πραγματικά σαν σκηνικό από ταινία.

Το κορυφαίο όμως αξιοθέατο είναι οι σχολαστικά καλοσχεδιασμένοι κήποι. Η Σούτζου φιλοξενεί δυο από τους τέσσερις πιο διάσημους κλασσικούς κήπους στην Κίνα: τον κήπο του ‘Ταπεινού διοικητή’ και τον ‘Μακροχρόνιο Κήπο’, πραγματικά αριστουργήματά κηπουρικής, οπού και να κοιτάξεις υπάρχουν εξαιρετικές ‘γωνίες’, με Μπόνσαι, αμυγδαλιές, λίμνες, χρυσόψαρα, καταρράχτες, κομψά χτισίματα και υπέροχες συνθέσεις από λουλούδια.

Οι κήποι ήταν όντος πανέμορφοι, δυστυχώς είχε τόσο πολύ κόσμο πού δεν μπορώ να πω ότι το απόλαυσα όσο θα ήθελα.

Σάββατο 24 Απριλίου 2010

Εκδρομή στο Shaoxing (Σαοσίνγκ), άλλη μια ιστορική πόλη, πλέον γνωστή για το διάσημο κρασί από ρύζι ‘Shaoxing wine’ το οποίο ανυπομονούσα να δοκιμάσω μιας και δεν έχω πιει κρασί από την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στην Ινδία άλλα απογοητευτικά!

Νομίζω ότι το Shaoxing wine δεν σου κάνει και πολύ μεγάλη εντύπωση αν κατάγεσαι από τη Μεσόγειο. Η πόλη έχει ένα ιστορικό κέντρο χτισμένο γύρο από τα κανάλια αλλά νομίζω ότι έχω γίνει μάλλον λίγο μπλαζέ πια… μετά από τις άλλες πόλεις που έχω δει… έχω γίνει απαιτητικός περιπλανητής!

Καινούργια λέξη: «Σιε Σιε», που σημαίνει «Ευχαριστώ/ Παρακαλώ», μια μικρή λεξούλα που μαζί με ένα χαμόγελο σε πάει μακρυά στην Κίνα.

Καινούργια γεύση: Από που να αρχίσω; Παγωτό καλαμπόκι – πολύ ενδιαφέρουσα γεύση. Αυθεντικό πράσινο τσάι, δυνατό και εξαιρετικά αναζωογονητικό. Παγωτό από μαύρο σουσάμι, περίεργη γεύση αλλά και υφή!

Καινούργιος ήχος: Σίγουρα τα εντελώς παράφωνα καραόκε δίπλα στη Δυτική λίμνη στη Χαντζού