Του Γιώργου Κράλογλου 

Τα μαντάτα λένε, πως η πετρελαιοκηλίδα μαζί με άλλες 6 κηλίδες από τουριστικές βρωμιές, επισφραγίζουν την κατάταξή μας στους τριτοκοσμικούς.

Το γύρο του ντουνιά, με σχόλια και άθλιες μπηχτές για τον ελληνικό τουρισμό, έκανε η πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό. Και ας μην ήταν η μεγαλύτερη από παρόμοια περιστατικά στη Μεσόγειο. Και ας μην προκάλεσε περισσότερες ζημιές από εκείνες σε γειτονικές μας χώρες.

Ποια είναι η διαφορά; Ότι εμείς εμφανίσαμε (άλλη μια φορά) τη γνωστή κρατική ανικανότητα, σε όλο της το «μεγαλείο», πασπαλισμένη με τόσο πολιτική αλαζονεία και ηλιθιότητα που την εκμεταλλεύτηκαν και λαθρέμποροι καυσίμων, μπροστά στα μάτια μας και στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης…

Η οποιαδήποτε ρύπανση (ακόμη και της θάλασσας), σε άλλες εποχές, θα περνούσε, ίσως και σαν ανέκδοτο. Σήμερα όμως (λόγω τρομοκρατίας και αναρχίας) τα πάντα χρειάζονται «κόσκινο» και ευαισθησίες. Γιατί τα «μπουμ» στον τουρισμό έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις ή εκεί που κοιμάσαι.

Είσαι συνεπώς δέκα φορές ανόητος όταν από την μια δεν υπολογίζεις ως «εύθραυστα» τα «μπουμ» ενώ από την άλλη προκαλείς και αιτίες για «κραχ»!!.

Έτσι έγινε και με το σήριαλ του ερασιτεχνισμού για την πετρελαιοκηλίδα. Έδωσε (σύμφωνα με εγκυρότατες ενδείξεις και αναφορές παραγόντων της τουριστικής μας αγοράς) απίθανες ευκαιρίες ανάδειξης (για λόγους σκοπιμότητας βεβαίως) άλλων 6 κηλίδων στον ελληνικό τουρισμό.

Ασφαλώς με προφανής σκοπιμότητα να σχηματοποιηθεί η εικόνα τριτοκοσμικής τουριστικής αγοράς στην Ελλάδα. Με ό,τι σημαίνει αυτό για τον κλάδο και την οικονομία μας στην σημερινή της φάση.

Πρώτο αντικείμενο σχολιασμού (φούντωσε τις ημέρες αυτές –στη διεθνή αγορά– με επιχείρημα την ανικανότητά μας για άμεση την λύση στην πετρελαιοκηλίδα) είναι ότι στην Ελλάδα, με 5.000 χιλιόμετρα παραλίες, δεν υπάρχει καμία πρόνοια, καμία ετοιμότητα, καμία επιφυλακή με σκάφη παρέμβασης σε περιστατικά ρύπανσης. Κάθε ενδεχόμενο –λένε τα σχόλια– αντιμετωπίζεται περιστασιακά γιατί και η περιβαλλοντική πολιτική και η περιβαλλοντική νομοθεσία είναι ελλιπής και παρουσιάζει σοβαρότατα κενά εκσυγχρονισμού.

Δεύτερο (σε ό,τι αφορά ειδικά τον Σαρωνικό) στις διεθνείς κακεντρέχειες για την Ελλάδα προστέθηκαν (τις ημέρες αυτές) οι μόνιμες «χολέρες» για το (υπαρκτό δυστυχώς) σκουπιδαριό των νησιών του Σαρωνικού και το πρωτόγονο αποχετευτικό που «λύνεται» με ρυμουλκά επιβαρύνοντας κατοίκους και επιχειρηματικό τουριστικό κόστος.

Τρίτο, το σκουπιδαριό στις ακτές της χερσαίας (κυρίως) Ελλάδας αλλά και των νησιών που ανακατεύθηκε και με τους σταθμούς συγκέντρωσης προσφύγων και αναδείχθηκε ακόμη περισσότερο, παράλληλα με το ότι μειώνονται αισθητά και οι εθελοντικές πρωτοβουλίες στο μάζεμα σκουπιδιών και πλαστικής σακούλας.

Τέταρτο, η λειψυδρία (εντονότατη στον Σαρωνικό) αλλά και σε ιδιαίτερα ελκυστικές τουριστικές περιοχές της Ελλάδας που «λύνεται» επίσης με βυτιοφόρα σκάφη αλλά και το «κόλπο» του μαγαζάτορα να πουλάει «υποχρεωτικά» εμφιαλωμένο νερό «…επειδή το νερό μας –λέει για να βολέψει τα 50 λεπτά– έρχεται με βυτία και τρέχα γύρευε…».

Πέμπτο, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια (που ακόμη διαχειρίζεται το κράτος) τα οποία βρίσκονται στο κακό τους χάλι. Οι εντυπώσεις του όγκου νέων τουριστών είναι τόσο αρνητικές που με βεβαιότητα (καταλήγουν τα σχόλια ή λάσπη αν θέλετε) θα επηρεάσουν αρνητικά τις αποφάσεις τους για επανάληψη επισκέψεων.

Έκτο, το φετινό τουριστικό «μπουμ» που έδειξε τη γύμνια μας και σε δυνατότητες υποδοχής και σε υποδομές. Επίκεντρο τα διάσημα νησιά μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι και εδώ απουσιάζει πολιτική εισροής τουριστικής κίνησης με όρια αποδοχής γκρουπ (πράγμα που τελικά –λένε τα μόνα θετικά χόλια– θα αποτελέσει έμμεση διαφήμιση για την επιλογή της Ελλάδας ως τόπο παραθερισμού).

Ξεσπάθωσαν λοιπόν οι «κάλοι τουριστικοί γείτονες» (Τούρκοι –επί το πλείστον– μιας και είχαν, με τους Αιγύπτιους, τις μεγαλύτερες τουριστικές ζημιές) αλλά και «φιλέλληνες» της Μεσογείου να μας βγάλουν τα «τουριστικά μάτια» την ώρα του δικού μας τουριστικού «μπουμ».

Και ποια ήταν η δική μας απάντηση, σε όλες αυτές τις «κηλίδες», τις οποίες (για να είμαστε δίκαιοι) χρόνια και χρόνια κουβαλάμε;

Τους «αποδείξαμε» πως, από την ανικανότητά μας, αφήσαμε την πετρελαιοκηλίδα να την «μαζέψουν» πρώτοι οι «ανίκητοι» λαθρέμποροι καυσίμων της χώρας μας. Οι λαθρέμποροι που αποτελούν πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομικής και κοινωνικής μας ζωής… Γιατί η αρμόδια πολιτική ηγεσία μας βολτάριζε στα Λονδίνα… Να μας φέρει –λέει– και άλλη ανάπτυξη… Λες και δεν τρέχουν ανάπτυξη και τα μπατζάκια μας… όπως ακούσαμε στη ΔΕΘ!!!

george.kraloglou@capital.gr 

Πηγή : capital.gr