Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο Ρουπακιώτη είναι πολιτικώς ανόητο και ιδεολογικώς απαράδεκτο. Πρακτικώς δε, εάν ψηφιστεί, ή θα αποδειχθεί ανεφάρμοστο ή θα πριμοδοτήσει τους παλληκαράδες της Χρυσής Αυγής.
Εν δημοκρατία διώκονται μόνο οι αξιόποινες πράξεις. Όχι οι ιδέες κι οι απόψεις—όσο ηλίθιες, δηλητηριώδεις ή παράλογες κι αν είναι. Η σκέψη δεν είναι αξιόποινη, παρά μόνο στα φασιστικά ή σταλινικά καθεστώτα. Το εν λόγω νομοσχέδιο δεν είναι αντιρατσιστικό, είναι κρυπτοφασίζον ή κρυπτοσταλινίζον. Ναι, πρόκειται για ένα φασιστοσταλινικό κατασκεύασμα σε περιτύλιγμα πολιτικής ορθότητας. Η ουσία όμως των καλών του προθέσεων είναι ότι επιχειρεί να βάλει φραγή στις ιδέες. Να καταστήσει τον Ποινικό Κώδικα επιδιαιτητή της σκέψης.
Εάν ίσχυε το νομοθέτημα Ρουπακιώτη, η ποιήτρια Κική Δημουλά θα έπρεπε να είχε ήδη παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη για τις πρόσφατες, επίμαχες δηλώσεις της σε σχέση με τα… παγκάκια της Κυψέλης. Και στους κατοίκους του Αγ. Παντελεήμονα θα απαγορευόταν διά ροπάλου να διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση ή την επικινδυνότητα της καθημερινότητάς τους. Κι όποιος ασκεί κριτική για το έλλειμμα μεταναστευτικής πολιτικής του ανεκδιήγητου κράτους μας, θα ήταν αυτομάτως ύποπτος ρατσιστικών απόψεων. Στην πυρά!
Στην πράξη, εάν το απαράδεκτο αυτό νομοσχέδιο γινόταν νόμος, θα έδινε έρεισμα στους μελανοχίτωνες της Χρυσής Αυγής να παριστάνουν τους καταδιωκόμενους, τους κυνηγημένους. Είναι ο πιο δόκιμος τρόπος για να καταστούν συμπαθείς στην κοινή γνώμη. Και να δυναμώσουν, ηρωοποιούμενοι, τα ήδη διψήφια ποσοστά τους.
Γιατί είναι υπέρ του νομοσχεδίου η ΔΗΜΑΡ; Γιατί η «κυβερνώσα Αριστερά» παραπαίει μεταξύ των ρόδινων ιδεολογημάτων και των παλαιοκομμουνιστικών καταβολών της. Γιατί το θέλει το ΠΑΣΟΚ; Γιατί με τέτοιες ψευδοπροοδευτικές εκδηλώσεις νομίζει ότι ξεπλένεται από τις αμαρτίες του κυβερνητικού του παρελθόντος.
Γιατί αντιδρά η ΝΔ; Γιατί έτσι κλείνει το μάτι στους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. Γιατί τελεί εν αμηχανία ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί ταλανίζεται από τις αντιφάσεις μεταξύ των ιδεοληψιών του 4% και των αναγκών του 27%.
Το λεγόμενο συνταγματικό τόξο (αυτό το νομικίστικο εύρημα του απολίτικου πολιτικού που είναι ο Ευ. Βενιζέλος) προσφεύγει στα πιο ακατάλληλα όπλα για ν’ αντιμετωπίσει το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής. Αντί να το εκθέσουν, τα κόμματα του «τόξου» εκτίθενται. Συνταγματικό είναι ό,τι ψηφίζει ο λαός. Και ένα μέρος του λαού ψήφισε, καλώς ή κακώς, τους μελανοχίτωνες.
Η δημοκρατία όμως δεν μπορεί να ποινικοποιεί ιδέες, τρέφεται από τις ιδέες. Τα κόμματα που θέλουν να λέγονται δημοκρατικά, μόνο με όπλα πολιτικά πρέπει να δίνουν τις μάχες τους.
Του Αλέξανδρου Βέλιου
