Παραβιάσεις Ευρωπαϊκού Δικαίου σε βάρος των Ευρωπαίων Ελλήνων Πολιτών. Ποινικές Προεκτάσεις των Μνημονιακών Νόμων και Συμβάσεων. Ευθύνες Βουλευτών και Κυβερνήσεων. Νομικές και Πολιτικές Παράμετροι της Ελληνικής Παρουσίας στην ΕΕ
(Ιωάννης Σακκάς, Πρώην Εισαγγελέας 23- 5-2013)
Α) H πορεία της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της Ελλάδας σαφέστατα εκδηλώθηκε τον Ιούνιο του 1959. Υπεβλήθη αίτηση για σύνδεση με τη νεοπαγή Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), Ιούνιος του 1961. Υπεγράφη η Συμφωνία Σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ Απρίλιος 1967. Η ένταξή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, «πάγωσε», εμποδίστηκε με την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ. Έτσι οι ΗΠΑ και η στρατιωτική δικτατορία-αλαζονεία υπηρέτησαν ευθέως τη διοίκηση του ΚΚΕ που δεν ήθελε την Ελλάδα στην ΕΟΚ. Αποτέλεσμα η Ελλάδα να χάσει εφτά (7) χρόνια να ενεργοποιηθεί δομικά σωστά μέσα στην Ευρώπη. Ιούλιος 1974 Επανενεργοποιήθηκε η ένταξη μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας επί τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Επιδίωξη: Η ενσωμάτωση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως πλήρες μέλος.
12 Ιουνίου 1975. Η αίτηση για πλήρη ένταξη υποβλήθηκε με επιστολή που ο K. Καραμανλής έστειλε στον τότε πρόεδρο του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Υπουργό Εξωτερικών της Ιρλανδίας G. Fitzgerald.
Ως λόγοι-στόχοι για την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα εκτιμώνται οι εξής:
1) Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα θεωρείτο το νέο θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να σταθεροποιήσει η Ελλάδα το δημοκρατικό πολιτικό σύστημά της και τους θεσμούς (πχ Δημοκρατικές εκλογές χωρίς εκβιασμούς και παραπλάνηση πολιτών, Δημοκρατική Βουλή ως αρμόδιο Νομοθετικό όργανο με Κυβέρνηση για άσκηση εθνική κυριαρχίας, Κράτος Δικαίου για την προστασία και εξασφάλιση των διεθνών ανθρωπίνων και συνταγματικών δικαιωμάτων των Ελλήνων Πολιτών, οργανωμένη οικονομική ανάπτυξη κλπ..)
2) Η Ελλάδα επεδίωκε την ενίσχυση της ανεξαρτησίας της και της θέσης της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα καθώς και της «διαπραγματευτικής της δύναμης», ιδιαίτερα σε σχέση με την Τουρκία η οποία εμφανιζόταν ως η μεγάλη απειλή για την Ελλάδα μετά την εισβολή και κατάληψη μέρους της Κύπρου (Ιούλιος 1974) με την σιωπηρή υποστήριξη των ΗΠΑ (βλ Κίσινγκερ υπουργός Εξωτερικών ΗΠΑ). Στα πλαίσια αυτά, η Ελλάδα επεδίωκε επίσης τη χαλάρωση της έντονης εξάρτησης που είχε αναπτύξει μεταπολεμικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες (ΗΠΑ).
3) Η Ελλάδα θεωρούσε την ένταξη στην Κοινότητα ως ισχυρό παράγοντα που θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και ισχυρό εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
4) Η Ελλάδα επιθυμούσε ως ευρωπαϊκή χώρα, να είναι παρούσα ως ισότιμο μέλος και να επηρεάσει τις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και το πρότυπο της Ευρώπης, στο οποίο η διαδικασία αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει.
Η πρώτη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στην Ελληνική αίτηση στις 28 Ιανουαρίου 1976. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission) δεν δέχθηκε να γίνει δεκτή αμέσως η αίτηση της Ελλάδας για ένταξη στην Ε. Κοινότητα, και σύμφωνα με το (τότε) άρθρο 237 της Συνθήκης της Ρώμης, διατύπωσε και δημοσίευσε «γνώμη» και πρότεινε θέσπιση προενταξιακής μεταβατικής περιόδου πριν από την πλήρη θεσμική ενσωμάτωση της χώρας προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Από τότε το 1976 για πρώτη φορά εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε εντοπισθεί το πρόβλημα για τις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα που αποτελούσαν αναγκαίες προϋποθέσεις για την υγιή ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ήδη η Ελλάδα κατά την επταετία έχασε τον πολύτιμο χρόνο να οργανωθεί και να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες οργανωτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις για να έχει μία ισχυρή πλήρη θεσμική ενσωμάτωση στην ΕΟΚ.
Με παρέμβαση (πολιτική) του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή προς τις κυβερνήσεις των εννέα χωρών – μελών και ιδιαίτερα τη Γαλλία και Γερμανία η πρόταση αυτή της Επιτροπής απορρίφθηκε. ΄Ετσι, τον Ιούλιο 1976 άρχισαν οι διαπραγματεύσεις για την ένταξη, οι οποίες ολοκληρώθηκαν το Μάιο 1979 με την υπογραφή της Πράξης Προσχώρησης στην Αθήνα (στο Ζάππειο Μέγαρο). Το Ελληνικό Κοινοβούλιο κύρωσε την Πράξη Προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα στις 28 Ιουνίου 1979.
Ήδη από το 1976 το όργανο Κομισσιόν της ΕΕ και οι ΗΠΑ γνώριζαν σαφώς ότι υπήρχε Έλλειμμα Οικονομικών Μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και ένα σχέδιο χρησιμοποίησης της Ελλάδος ως αδύναμου κρίκου στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο εξής μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε για διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε για περαιτέρω οικονομική υποταγή και υποτέλεια της Ελλάδας και των μετέπειτα Ευρωπαίων Ελλήνων Πολιτών στις ορέξεις των διαχειριστών του Ευρωνομίσματος ή σε συνεργασία και με άλλα κερδοσκοπικά συμφέροντα, εξυπηρετούμενα και από τις ελληνόφωνες κυβερνήσεις με υποστήριξη «μαντριών» βουλευτών και μέσων ενημέρωσης.
Πλήν όμως Κυβερνήσεις και Ελληνικά Κοινοβούλια έκτοτε δεν προχώρησαν συντονισμένα στις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα και τα Όργανα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας-Ένωσης γνώριζαν το πρόβλημα και σιωπούσαν σε βάρος των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών.
1981. Η Ελλάδα είναι πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας / Ένωσης.
Α) Η περίοδος 1981-1985 χαρακτηρίζεται από έντονη αμφισβήτηση ορισμένων σοβαρών πτυχών της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Παράλληλα, επιδιώχθηκε η αναθεώρηση της θέσης της χώρας στην Κοινότητα με τη διαμόρφωση ενός «ειδικού καθεστώτος» σχέσεων και ρυθμίσεων. Για το σκοπό αυτό, η Ελλάδα υπέβαλε, το Μάρτιο του 1982, Υπόμνημα με το οποίο ζήτησε πρόσθετες αποκλίσεις από την εφαρμογή ορισμένων κοινοτικών πολιτικών καθώς και πρόσθετη οικονομική ενίσχυση για την αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγνώρισε ως βάσιμο μόνο το δεύτερο αίτημα το οποίο ουσιαστικά ικανοποιήθηκε με την έγκριση, το 1985, των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων (ΜΟΠ). Η σημασία των ΜΟΠ όμως ήταν πολύ μεγαλύτερη των πρόσθετων πόρων που εγκρίθηκαν τότε για την Ελλάδα γιατί εγκαινίασαν την προσπάθεια για την ανάπτυξη διαρθρωτικής πολιτικής από πλευράς Ε.Ε., η οποία αποκρυσταλλώθηκε το 1988 στη νέα διαρθρωτική πολιτική, το πρώτο «πακέτο Delors». Σήμερα όμως αποδεικνύεται ότι ο πακτωλός των χρημάτων -επιδοτήσεων δεν οδήγησε τη χώρα σε κραταιά και αειφόρο ενίσχυση της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνίας.
Στα γενικότερα θέματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, και ειδικότερα στις προσπάθειες και τα σχέδια για την εμβάθυνση της ενοποίησης στο θεσμικό, πολιτικό και αμυντικό τομέα, η Ελλάδα υπήρξε ιδιαίτερα επιφυλακτική την περίοδο αυτή 1981-1985. Κατά την υποκριτική όμως άποψη πολιτικών φορέων στην Ελλάδα, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ ήταν το ίδιο συνδικάτο. Η υποκρισία των ελληνόφωνων πολιτικών τροφοδότησε την συνεχή πολιτική σύγχυση στο εκλογικό σώμα, το οποίο δεν μπόρεσε ως όργανο της δημοκρατίας να αξιοποιήσει στο πέρασμα του χρόνου τα διαρκή θετικά σημεία της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ.
Β) Στη περίοδο 1985-1995 η πολιτική που προβάλλει η Ελλάδα με τις Κυβερνήσεις της στην Ε.Ε. χαρακτηρίζεται βαθμιαία από εντονότερες φιλο-ενοποιητικές θέσεις. Ιδιαίτερα από το 1988 και μετά, σέρνεται και υποστηρίζει το «ομοσπονδιακό» πρότυπο ενοποίησης καθώς και την ανάπτυξη κοινής πολιτικής σε νέους τομείς (παιδεία, υγεία, περιβάλλον), την ενίσχυση των υπερεθνικών θεσμών (Επιτροπή και Κοινοβούλιο) και την ανάπτυξη κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας από την Ένωση, χωρίς όμως οι ίδιες κυβερνήσεις να οργανώνουν την Ελλάδα να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες από την ενοποίηση αυτή και ειδικά από την ενοποίηση της νομισματικής πολιτικής στην ΕΕ. Υπάρχουν ακόμη αντιφάσεις, τόσο στον οικονομικό τομέα, με την απόκλιση της χώρας από το μέσο «κοινοτικό» επίπεδο ανάπτυξης, όσο και στον πολιτικό, με το πρόβλημα της ονομασίας της πΓΔΜ που εκτονώθηκε με την υπογραφή της ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Παράλληλα, από το 1987, η Ελλάδα αρχίζει να αναδεικνύει ως κύριο πολιτικό στόχο τη διασφάλιση της προοπτικής ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Για το σκοπό αυτό, υποστήριξε την κυβέρνηση της Λευκωσίας στην υποβολή από την τελευταία αίτηση για ένταξη, τον Ιούνιο του 1990. Από τότε τα μάτια των Οργάνων της ΕΕ έπεσαν συντονισμένα επάνω στην Κύπρο και γνώριζαν τι πράγματι συμβαίνει με την τρωτή οικονομία και το τρωτό Τραπεζικό Σύστημα της Κύπρου. Περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να την στριμώξουν οικονομικά εντός της ΕΕ, όπως και έγινε πρόσφατα.
Γ) Η περίοδος από το 1996 μέχρι σήμερα, της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ε. Κοινότητα, χαρακτηρίζεται από ακόμα μεγαλύτερη υποστήριξη των ελληνόφωνων κυβερνήσεων προς την ιδέα και τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και την εμβάθυνση της ενοποίησης σε όλους τους τομείς, με άξονα μάλιστα το ομοσπονδιακό μοντέλο, χωρίς όμως να δημιουργήσουν τις κατάλληλες δομές για να αντιμετωπίσει η χώρα της συνέπειες της εμβάθυνσης της ενοποίησης αυτής και να διατηρήσει τη θέση της ως ισότιμο μέλος της ΕΕ. Ακολουθούσαν οι ελληνόφωνες κυβερνήσεις με περίεργη τυφλή υποταγή στις προτροπές και στα σχέδια των κέντρων εξουσίας στις Βρυξέλλες και ακολούθησαν την εμβάθυνση της ενοποιημένης οικονομικής σε όλους τους τομείς της χώρας, χωρίς ισότιμη τοποθέτηση. Χαρακτηρίζεται η περίοδος αυτή ακόμα από την προσπάθεια υψηλότερης οικονομικής και κοινωνικής σύγκλισης με την επίτευξη των «κριτηρίων σύγκλισης» της Συνθήκης του Μάαστριχτ και τη συμμετοχή της χώρας ως πλήρες μέλος στο ενιαίο νόμισμα (ευρώ) και την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) από την 1η Ιανουαρίου 2002. Η τέταρτη ελληνική Προεδρία της Ε.Ε. (πρώτο εξάμηνο 2003) αποτέλεσε επιτυχία της Ελλάδας στα σχέδια των Βρυξελλών, ενώ κατά τη διάρκειά της συντελέστηκε η μεγαλύτερη διεύρυνση στη μέχρι τώρα ιστορία της Ενωμένης Ευρώπης (10 νέα κράτη μέλη). Οι Βρυξέλλες ήξεραν να χρησιμοποιούν τις Ελληνικές Κυβερνήσεις για να εξυπηρετούν τα σχέδιά τους.
Σήμερα όμως έτος 2013, δέκα (10) μέλη της ΕΕ δεν κατέστησαν μέλη στο Ενιαίο Ευρωπαϊκό Νόμισμα. Η Ελλάδα εντός ΕΕ και εντός ευρωζώνης βρίσκεται με τους Πολίτες της ως Ευρωπαίους Πολίτες σε άθλια διεθνή θέση. Οικονομικά από διεθνή οίκο αξιολόγησης χαρακτηρίστηκε ως «ΣΚΟΥΠΙΔΙ». Διεθνώς εξευτελίζεται ο Ελληνικός Λαός, ως πληθυσμιακή οντότητα στην ΕΕ και από στόματος ελληνόφωνα πρωθυπουργού λέχθηκε ότι διοικεί έναν διεφθαρμένο λαό. Βουλευτές ψηφίζουν νόμους καθ’ υπόδειξη και καθ’ υπαγόρευση χωρίς να έχουν διαβάσει το υπό νομοθέτηση κείμενο. Βουλευτές διαγράφονται από Πρωθυπουργούς και Αρχηγούς Κομμάτων επειδή δεν ψήφισαν στη Βουλή τα Μνημόνια Νόμους καθ’ υπόδειξη και καθ’ υπαγόρευση σε βάρος των συνταγματικών δικαιωμάτων των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών.
Η ανεργία, η φτωχοποίηση και προλεταριοποίηση του πληθυσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η παρατεταμένη οικονομική κρίση, η μέθοδος της εσωτερικής υποτίμησης σε χώρες της περιφέρειας της Ευρωζώνης (PIGS) και η εφαρμογή Μνημονίων σ’ αυτές, λόγω αύξησης Δημοσίου Χρέους των, η πραγματική αδυναμία Ευρωπαίων Πολιτών να πληρώσουν τα δάνεια τους με παράλληλη αναγκαστική μείωση των αποδοχών και των εισοδημάτων τους, ο κίνδυνος δέσμευσης καταθέσεων, η κατάρρευση τραπεζών και ο συνεχής κίνδυνος πτώχευσης συστημικών Τραπεζών και η κατάρρευση των κοινωνικοασφαλιστικών συστημάτων, η τυραννική αύξηση φορολογίας σε βάρος Ελλήνων και Ευρωπαίων Πολιτών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η συστημική και συστηματική απορρόφωση των περιουσιών των Ελλήνων και η παραπομπή τους με αυτόφωρη διαδικασία στα ποινικά δικαστήρια για την είσπραξη φόρων δημιουργούν άθλια εικόνα της ΕΕ και κρατούν εκτός Ευρώ δέκα (10) χώρες της ΕΕ. Οι κυβερνήσεις Πολωνίας (2/2012), Σουηδίας και Βουλγαρίας πρόσφατα (8/2012) αρνήθηκαν να εισέλθουν στο κοινό νόμισμα στο Ευρώ. Προτίμησαν να διατηρήσουν τα εθνικά-κρατικά νομίσματά τους στην ΕΕ. Αυτά κατάλαβαν τη σημασία των εθνικών νομισμάτων τους. Η Ελλάδα δεν κατάλαβε τη σημασία του εθνικού νομίσματος. Έπεσε στη παγίδα των Βρυξελλών και του Ευρώ γαλλογερμανικών μεγαλοτραπεζιτών. Τα ύποπτα σχέδια των Βρυξελλών και γαλλογερμανικών τραπεζικών συμφερόντων που υποστήριζαν το Ευρώ, ως ενοποιημένη οικονομική πολιτική, αποκαλύφθηκαν. Στόχος ήταν τα Μνημόνια και η φτωχοποίηση Ευρωπαίων Πολιτών. Ευρωπαίοι Πολίτες αντιδρούν και ζητούν επιστροφή στα εθνικά τους νομίσματα για να υποστηρίξουν τα κοινωνικά και συνταγματικά τους δικαιώματα και αξίες τους.
Από το έτος 2008 ήταν γνωστά στην ΕΕ και τα όργανά της τα προβλήματα:
Η Διεθνής Κρίση που προήλθε από τις ΗΠΑ με το σκάνδαλο της τράπεζας ΛΗΜΑΝ ΜΠΡΑΔΕΡΣ και τα ομόλογά της, οι ψευδολογίες διεθνών κερδοσκόπων και διεθνών οίκων αξιολόγησης, η έκθεση των Ευρωπαϊκών Τραπεζών σε τοξικά ομόλογα, η Αυθαιρεσία και η Αλαζονεία των Ευρωπαίων Τραπεζιτών, με την ανεξέλεγκτη μόχλευση να δημιουργήσουν συστημικούς κινδύνους σε κράτη μέλη της ΕΕ, να θέσουν σε κίνδυνο δημοκρατικά-συνταγματικά δικαιώματα και τις περιουσίες των Ευρωπαίων Πολιτών και έτσι να τους αδρανοποιήσουν οικονομικά και κοινωνικά, να θέσουν υπό κατάρρευση τις ίδιες διακηρύξεις των Ευρωπαϊκών Συμβάσεων για θεμελιώδεις αρχές και δικαιώματα των Ευρωπαίων Πολιτών που υποτίθεται ότι υποστήριζαν και δέσμευαν νομικά τα όργανα της ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κοινοβούλια των κρατών μελών της ΕΕ στα πλαίσια ενός προχωρημένου Ευρωπαϊκού Νομικού Πολιτισμού. Η περίεργη συντονισμένη παράλειψη των Κεντρικών Τραπεζών μελών της ΕΚΤ να ελέγχουν και να εποπτεύουν αποτελεσματικά τις ιδιωτικές τράπεζες της Ευρωζώνης.
Έτος 2013. Ο Ευρωσκεπτισμός ήδη αναπτύσσεται στις Ευρωπαϊκές Χώρες και εκφράζεται έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά των Οργάνων της ΕΕ. Δεν είναι τυχαία η πρωτοσέλιδη δήλωση της Εφημερίδας “LE MONDE” ότι «στις Βρυξέλλες μας κυβερνούν παιδάκια», ως ένδειξη περιφρόνησης για την αξιοπιστία των εκλεγμένων στελεχών διοίκησης της ΕΕ. Ήδη από το 2011 στο OpenEurope ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ότι ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΑ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΡΤΑ στην Κομισιόν για να κλείσει το περίφημο δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Β) ΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ ΤΗΣ ΕΕ. Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ των βασικών Θεμελιωδών Αξιών και Αρχών –Στόχων της ΕΕ.
α) 7-2-1992 Μάαστριχτ Ολλανδία: Κυριαρχεί το Σύνθημα: Ευρωπαϊκός Χώρος Δικαιοσύνης Ελευθερίας και Ασφάλειας. Εγκαθίδρυση Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης με νόμισμα το Ευρώ.
β) Την 1 Μαΐου 1999 η Συνθήκη του Άμστερνταμ η οποία τέθηκε σε ισχύ μετέβαλε την ανάπτυξη των πολιτικών της ΕΕ σε θεμελιακό στόχο, μέσω του άρθρου 2 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) που προβλέπει τη διατήρηση και την ανάπτυξη της ΕΕ ως "Χώρου Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης" (Χώρος ΕΑΔ).
Με τη θέση σε ισχύ της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), θεσπίστηκαν θεμελιώδεις αξίες και αρχές στόχοι που νομικά δεσμεύουν: α) την ΕΕ ως νομική προσωπικότητα-οντότητα (άρθρο 47 ΣΕΕ), β) τα θεσμικά όργανα αυτής και γ) τα Κράτη Μέλη της και Κυβερνήσεις τους και επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά προγενέστερα θεμελιώδη δικαιώματα αλλά και δημιούργησαν θεμελιώδη δικαιώματα υπέρ των Ευρωπαίων Πολιτών και των Λαών των Κρατών Μελών της ΕΕ, που έπρεπε να υπηρετούνται από το νόμισμα Ευρώ και την νομισματική πολιτική και όχι οι θεμελιώδεις αξίες και αρχές στόχοι να υποδουλωθούν στο νόμισμα Ευρώ και την νομισματική πολιτική. Ρυθμίζονται οι μέθοδοι τροποποιήσεις των δύο Συνθηκών (ΣΕΕ και ΣΛΕΕ) με τη συνήθη διαδικασία αναθεώρησης και τις απλοποιημένες διαδικασίες αναθεώρησης και το κάθε κράτος μέλος έχει δικαίωμα υποβολής σχεδίου αναθεώρησης και μείωσης αρμοδιοτήτων που απονέμονται στην Ένωση και στα όργανά της (πχ ΕΚΤ, νομισματική πολιτική κλπ) (άρθρο 48 ΣΕΕ). Κατά περίεργο τρόπο η Ελλάδα και άλλα κράτη με προβλήματα εντός Ευρωζώνης δεν υψώνουν τη φωνή τους οργανωμένα και να θέσουν θέματα για να θωρακίσουν τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές –στόχους της ΕΕ έναντι του Ευρώ και της νομισματικής πολιτικής.
Οι θεμελιώδεις Αξίες και Αρχές Στόχοι της ΕΕ εντός της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης της οποίας το νόμισμα είναι το ευρώ (άρθρο 3 §4 ΣΕΕ -Συνθήκης Μάαστριχτ), αποτελούν το κύριο και βασικό κριτήριο για την επίλυση διαφορών και οικονομικών κρίσεων εντός ΕΕ, η παραβίαση των οποίων ευθέως ή εκ πλαγίου θέτει θέμα αναξιόπιστης ΕΕ και σφετερισμού αυτής από συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τη Νομισματική Ένωση και την Ελέγχουν και αποσκοπούν στην καταπάτηση των θεμελιωδών αξιών και αρχών –στόχων της ΕΕ που ένωσαν τους λαούς της ΕΕ επί τη βάσει της Οικονομικο-κοινωνικής Ένωσης.
Αυτές οι Θεμελιώδεις Κοινές Αξίες και Αρχές Στόχοι, γνωστές ήδη πριν την Κρίση της Ευρωζώνης και την κρίση Δημοσίου Χρέους, πρέπει πρωτίστως να υπηρετούνται από το Ευρώ ως κοινό νόμισμα και να μην υποδουλώνονται στο νόμισμα και ούτε να παραβιάζονται εν ονόματι του νομίσματος (Βλ και Νομισματική Πολιτική στα άρθρα 127§1 και 119§1ΣΛΕΕ (η Συνθήκη μετά την Λισαβόνα). Το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ), με την επιφύλαξη του στόχου της σταθερότητας των τιμών, οφείλει να στηρίζει τις γενικές οικονομικές πολιτικές στην Ένωση, προκειμένου να συμβάλει στην υλοποίηση των στόχων-αρχών της Ένωσης που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ (Μάαστριχτ). Πλήν όμως στην περίπτωση της Κρίσης στην Ευρώπη συνέβη το αντίστροφο από τις Βρυξέλλες, το ΕΣΚΤ, την ΕΚΤ και τα λοιπά όργανα της ΕΕ.
Στη ΣΕΕ θεσπίστηκαν με νομική δεσμευτική ισχύ για όλα τα κράτη μέλη και τα όργανα της ΕΕ οι εξής θεμελιώδεις αξίες και Αρχές –Στόχοι μέσα στις γενικές Οικονομικές Πολιτικές της Ένωσης που υπερτερούν της νομισματικής πολιτικής και του Ευρώ:
1) Στο άρθρο 2, θεσπίστηκαν κοινές αξίες Δικαιοσύνης και ορίζεται ότι « Η Ένωση βασίζεται στις αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ισότητας, του κράτους δικαίου, καθώς και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των προσώπων που ανήκουν σε μειονότητες. Οι αξίες αυτές είναι κοινές στα κράτη μέλη εντός κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από τον πλουραλισμό, την απαγόρευση των διακρίσεων, την ανοχή, τη δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη…».
2) Στο άρθρο 3 ορίζονται στόχοι που πρέπει να τελούν σε αρμονική σχέση με τις διατάξεις του ανωτέρω άρθρου 2, και ειδικά ορίζονται:
« §1 Η Ένωση έχει σκοπό να προάγει την ειρήνη, τις αξίες της και την ευημερία των λαών της.
§2 Η Ένωση παρέχει στους πολίτες της (Ευρωπαίους Πολίτες) χώρο ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα…..
§3 Η Ένωση εγκαθιδρύει εσωτερική αγορά. Εργάζεται για την αειφόρο ανάπτυξη της Ευρώπης με γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και τη σταθερότητα των τιμών, την κοινωνική οικονομία της αγοράς με υψηλό βαθμό ανταγωνιστικότητας, με στόχο την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική πρόοδο…….
Η Ένωση καταπολεμά τον κοινωνικό αποκλεισμό και τις διακρίσεις και προωθεί την κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία,…..την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών και την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού.
Η Ένωση προάγει την οικονομική, κοινωνική και εδαφική συνοχή και την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών………
§4 Η Ένωση εγκαθιδρύει οικονομική και νομισματική ένωση, της οποίας το νόμισμα είναι το Ευρώ.
§5 Στις σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο, η Ένωση προβάλλει και προωθεί τις αξίες της και τα συμφέροντά της και συμβάλλει στην προστασία των πολιτών της. Συμβάλλει στην ειρήνη, την ασφάλεια, την αειφόρο ανάπτυξη του πλανήτη, την αλληλεγγύη και τον αμοιβαίο σεβασμό μεταξύ των λαών, το ελεύθερο και δίκαιο εμπόριο, την εξάλειψη της φτώχειας και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδίως των δικαιωμάτων του παιδιού, καθώς και στην αυστηρή τήρηση και ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου και, ιδίως στον σεβασμό των αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
§6 Η Ένωση επιδιώκει τους στόχους αυτούς με πρόσφορα μέσα, ανάλογα με τις αρμοδιότητες που της απονέμονται με τις Συνθήκες.».
3) Στο άρθρο 4, ορίζεται ότι :
§2. Η Ένωση σέβεται την ισότητα των κρατών μελών ενώπιον των Συνθηκών καθώς και την εθνική τους ταυτότητα που είναι συμφυής με τη θεμελιώδη πολιτική και συνταγματική τους δομή,,…… Σέβεται τις ουσιώδεις λειτουργίες του κράτους, ιδίως δε τις λειτουργίες που αποβλέπουν στη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας, τη διατήρηση της δημόσιας τάξης και την προστασία της εθνικής ασφάλειας. Ειδικότερα, η εθνική ασφάλεια παραμένει στην ευθύνη του κάθε κράτους μέλους.
§ 3 Σύμφωνα με την αρχή της καλόπιστης συνεργασίας, η Ένωση και τα κράτη μέλη εκπληρώνουν τα εκ των Συνθηκών καθήκοντα βάσει αμοιβαίου σεβασμού και αμοιβαίας συνεργασίας. Τα κράτη μέλη λαμβάνουν κάθε γενικό ή ειδικό μέτρο ικανό να διασφαλίσει την εκτέλεση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τις Συνθήκες.
Τα κράτη μέλη διευκολύνουν την Ένωση στην εκπλήρωση της αποστολής της και απέχουν από τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου ικανού να θέσει σε κίνδυνο την πραγματοποίηση των στόχων της Ένωσης.».
4) Στο άρθρο 6, (όπως προσαρμόσθηκε) ορίζεται ότι :
§1 Η Ένωση αναγνωρίζει τα δικαιώματα, τις ελευθερίες και τις αρχές που περιέχονται στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Δεκεμβρίου 2000, όπως προσαρμόσθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2007 στο Στρασβούργο, ο οποίος έχει το ίδιο νομικό κύρος με τις Συνθήκες. ……
§2 Η Ένωση προσχωρεί στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών…..
§3 Τα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως κατοχυρώνονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και όπως απορρέουν από τις κοινές συνταγματικές παραδόσεις των κρατών μελών, αποτελούν μέρος των γενικών αρχών του δικαίου της Ένωσης.».
5) Στο άρθρο 9, ορίζεται ότι:
«Σε όλες τις δραστηριότητές της, η Ένωση σέβεται την αρχή της ισότητας των πολιτών της, οι οποίοι τυγχάνουν ίσης προσοχής από τα θεσμικά και λοιπά όργανα και τους οργανισμούς της. Πολίτης της Ένωσης είναι κάθε πρόσωπο που έχει την υπηκοότητα κράτους μέλους. Η ιθαγένεια της Ένωσης προστίθεται στην Εθνική Ιθαγένεια και δεν την αντικαθιστά.».
Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΦΑΡΜΟΣΘΕΝΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΝΩΤΕΡΩ ΝΟΜΙΚΑ ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ- ΣΤΟΧΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΕ, ΠΟΥ ΥΠΕΡΤΕΡΟΥΝ ΤΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ, ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΩΝ.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ έπρεπε να λάβει υποχρεωτικά υπόψη του τις ανωτέρω θεμελιώδεις αξίες και αρχές –στόχους της ΕΕ, όσον αφορά τα Μνημόνια και τις πιέσεις της Επιτροπής σε βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου δεν προχώρησε σε πρόταση μομφής κατά της Επιτροπής (άρθο 17 §§8-1 ΣΕΕ και 234 ΣΛΕΕ), καθόσον η Επιτροπή ήτο υποχρεωμένη να επιβλέπει την εφαρμογή του Δικαίου της Ένωσης για την προστασία των Ευρωπαίων Ελλήνων και Κυπρίων Πολιτών, όπως το Δίκαιο της Ένωσης ορίζεται με τα ανωτέρω άρθρα της ΣΕΕ.
γ) 1-12-2009 Η Συνθήκη της Λισαβόνας
Με τη θέση σε ισχύ από 1ης Δεκεμβρίου 2009 της Συνθήκης της Λισαβόνας, έκλεισε μία παρατεταμένη περίοδος ενασχόλησης της Ένωσης με τα ζητήματα της θεσμικής της συγκρότησης και αποτελεσματικότερης λειτουργίας της ΕΕ. Είναι δε το αποτέλεσμα επίπονων και έντονων διαπραγματεύσεων εν μέσω περιόδου εσωστρέφειας μέχρι την υιοθέτησή της και από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ.
Η λειτουργία όμως της νέας Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) δεν μπόρεσε στην πράξη έγκαιρα και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει την Διεθνή Κρίση, την Κρίση στην Ευρωζώνη και την Κρίση Δημοσίου Χρέους των κρατών μελών της.
Κύριος σκοπός της Συνθήκης, είναι η ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της δημοκρατικής νομιμοποίησης της Ένωσης, καθώς και η βελτίωση της συνοχής της δράσης της ΕΕ, η οποία αποκτά ενιαία νομική προσωπικότητα και αντικαθιστά την Κοινότητα ως νομικό πρόσωπο.
Οι θεμελιώδεις όμως αξίες και αρχές-στόχοι των άρθρων 2, 3, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ όπως ορίσθηκαν ανωτέρω, δεν εφαρμόσθηκαν στη περίπτωση της Κρίσης της Ευρωζώνης, της μεθόδευσης των Μνημονίων, της εισόδου του ΔΝΤ στην Ελλάδα, ενώ τέτοια είσοδος του ΔΝΤ στην Ευρωζώνη δεν προβλέπεται από τις Συνθήκες της ΕΕ.
Το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης (11-12-2009 για τα έτη 2010- 2014), το οποίο αντικαθιστά τα αντίστοιχα του Τάμπερε και της Χάγης, υιοθετήθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (Βρυξέλλες, 10-11.12.2009). Υπό το φως και της θέσεως σε ισχύ, από 1ης Δεκεμβρίου 2009, της Συνθήκης της Λισαβόνας, που επιφέρει σημαντικές τροποποιήσεις στις διατάξεις για το χώρο Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης (Τίτλος V Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης), παρά του ότι ήτο γνωστή η επερχόμενη Οικονομική Κρίση στην Ευρώπη, και έπρεπε να προστατευθούν οι Ευρωπαίοι Πολίτες στην Ελλάδα, την Κύπρο, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, Ισπανία και Ιταλία, δεν έδωσε σοβαρή και αποτελεσματική απάντηση για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, εν προκειμένω Ελλήνων ως προς την προστασία του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, της καλπάζουσας ανεργίας, της προστασίας της περιουσίας τους, των αποταμιεύσεων τους- καταθέσεων τους σε τράπεζες, της αξιοπρέπειάς τους, βάσει των συνταγματικών αρχών. Οι συνεχείς ανακοινώσεις Αξιωματούχων της ΕΕ ότι κινδυνεύουν τα δικαιώματα των Ευρωπαίων Πολιτών στις αποταμιεύσεις- καταθέσεις σε τράπεζες αποδεικνύει ότι τα κατεστημένα όργανα της ΕΕ: α) δεν ενδιαφέρονται για την προώθηση των δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρώπης, βελτίωση της καθημερινότητας, προστασία των πολιτών και β) παραβιάζουν ευθέως τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές-στόχους των άρθρων 2, 3, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ που ένωσαν τους Ευρωπαίου Πολίτες.
Είναι οξύμωρο σχήμα ότι το Πρόγραμμα της Στοκχόλμης είχε θέσει ως προτεραιότητες: τη προώθηση των δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρώπης, βελτίωση της καθημερινότητας, προστασία των πολιτών, πρόσβαση στον ευρωπαϊκό χώρο, αλληλεγγύη και εταιρική σχέση σε θέματα μετανάστευσης και ασύλου καθώς και η εξωτερική διάσταση του τομέα Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης. Ουσιαστική όμως προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών της Ευρώπης, ενόψει της Οικονομικής Κρίσης στην Ευρώπη δεν έθεσε και δεν επεδίωξε παρά το ότι η οικονομική κρίση ήταν σε εξέλιξη και υπήρχε η ρήτρα αλληλεγγύης σε ανθρωπογενή καταστροφή (άρθρα 9, 10, 222§2 ΣΛΕΕ)
Ήδη η «κόκκινη κάρτα» υποστηρίχθηκε για πρώτη φορά από το OpenEurope το 2011 στο report «The case for European Localism». Και ξανά από τον βουλευτή Tobias Ellwood σε μια έκδοση για την Open Europe το Δεκέμβριο του 2012, όπου υποστήριζε:
«Οποιαδήποτε μελλοντική αλλαγή της συνθήκης της ΕΕ θα πρέπει να περιλαμβάνει κάποιο σύστημα για το σχήμα της «κόκκινης κάρτας» με το δικαίωμα ποσόστωσης και εξουσίες». Με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας, εάν το ένα τρίτο των εθνικών κοινοβουλίων δείξουν στην Κομισιόν την «κίτρινη κάρτα», η Κομισιόν είναι υποχρεωμένη να επανεξετάζει την πρότασή της και να εξηγεί γιατί θέλει να αλλάξει, να καταργεί ή να προχωρεί σε ρύθμιση. Με άλλα λόγια, στην πραγματικότητα δεν έγιναν πολλά για να κλείσει το περίφημο δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με αίτηση του ενός τετάρτου των μελών που το απαρτίζουν μπορεί να συνιστά προσωρινή εξεταστική επιτροπή για να εξετάσει τις καταγγελίες παραβάσεων ή κακής διοίκησης κατά την εφαρμογή του δικαίου της Ένωσης (άρθρο 226 ΣΛΕΕ). Σημειωτέον υφίστανται και οι διατάξεις των άρθρων 227 ΣΛΕΕ και 11 ΣΕΕ που δεν έχουν ενεργοποιηθεί από Ευρωπαίους Πολίτες.
ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΜΗ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΘΕΜΕΛΙΩΔΩΝ ΑΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΧΩΝ-ΣΤΟΧΩΝ της ΕΕ εντός της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης σε βάρος των Ευρωπαίων Ελλήνων Πολιτών ως πληθυσμιακή οντότητα.
Από τον Φεβρουάριο του 2010, με πρωτεργάτες τους Γερμαννούς τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, ενόψει της Κρίσης Χρέους στα Κράτη της Ευρωζώνης, και ειδικά στην Ελλάδα και Κύπρο, επινόησαν τη θέσπιση των Μνημονίων και Μνημονιακών Συμβάσεων και Μέτρων ακολουθώντας αντίθετη πορεία στην ιεραρχία των κανόνων και θεμελιωδών αξιών και αρχών της ΕΕ.
Ενώ η ΕΕ αποτελεί Οικονομική και Νομισματική Ένωση επί τη βάσει των ανωτέρω θεμελιωδών αξιών και αρχών- στόχων και, με ρητή δεσμευτική διάταξη στα άρθρα 127§1 και 119§1 της ΣΛΕΕ επί της Νομισματικής Πολιτικής και της υποστήριξης του νομίσματος Ευρώ, έπρεπε το Ευρωπαϊκό Σύστημα Κεντρικών Τραπεζών (ΕΣΚΤ), με την επιφύλαξη του στόχου της σταθερότητας των τιμών, να στηρίζει τις γενικές οικονομικές πολιτικές στην Ένωση, να συμβάλει στην υλοποίηση των στόχων-αρχών της Ένωσης που ορίζονται στους ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδων αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών με αλληλεγγύη και χωρίς διακρίσεις, ΤΑ ΘΣΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΕΕ ΚΙΝΉΘΗΚΑΝ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΕΘΕΣΑΝ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΑΠΑΤΩΝΤΑΣ–ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών με αλληλεγγύη και χωρίς διακρίσεις,
Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ του πρωτογενούς δικαίου της ΕΕ, ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΩΝ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ και τον Ύποπτο Ρόλο των Θεσμικών Οργάνων ως εχόντων στόχο την συγκέντρωση του ευρώ υπέρ των τραπεζικών συμφερόντων στην ΕΕ στα πλαίσια νομισματικής πολιτικής χρησιμοποιώντας ως μάσκα τις γενικές οικονομικές πολιτικές και τους ΙΕΡΑΡΧΙΚΑ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και των Λαών της Ευρώπης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΑΥΤΗΣ ΜΕΡΟΛΗΨΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΗΣ ΕΕ ΗΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ με πιέσεις να ψηφιστούν κατά πλειοψηφία από Έλληνες Βουλευτές καθ΄υπόδειξη και καθ΄υπαγόρευση (κατά προτροπή) οι νόμοι -μνημόνια και να υπογραφούν μνημονιακές συμβάσεις με μέτρα ερχόμενα σε αντίθεση με τους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών, οι οποίοι όμως με τη σειρά τους κανόνες αποτελούν εσωτερικό δίκαιο κατ΄άρθρο 28 του Ελληνικού Συντάγματος, προς το οποίο έδωσαν όρκο πίστης οι Έλληνες Βουλευτές και τελικώς παραβίασαν. (Το θέμα όμως λαμβάνει διαστάσεις διότι και το Συμβούλιο Επικρατείας ως Ολομέλεια κατά πλειοψηφία δεν έλαβε υπόψη του αυτεπαγγέλτως στο σκεπτικό του στην απόφασή του με αριθμ. 668/20-2-2012 τους ανωτέρω κανόνες της ΣΕΕ που αποτελούν και εσωτερικό δίκαιο κατ΄άρθρο 28 του Συντάγματος).
Υπό το πρίσμα αυτό τα μνημόνια – νόμοι και μνημονιακές συμβάσεις αφενός μεν είναι σε αντίθεση με τους ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων της ΕΕ, που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και καθίστανται παράνομα και άκυρα και αφετέρου αντισυνταγματικά κατά κύριο λόγο κατά παράβαση του ίδιου του άρθρου 28 του Συντάγματος. Καθιστούν δε τους Έλληνες Βουλευτές που τα ψήφισαν, σφετεριστές της εξουσίας των καθόσον όφειλαν να τηρούν τη θεμελιώδη Αρχή του Πολιτεύματος σύμφωνα με το άρθρο 134 α περιπτ στ του Ποινικού Κώδικα (ήτοι να τηρούν την άρχή της δέσμευσης του Νομοθέτη από το Σύνταγμα και το άρθρο 28 του Συντάγματος) και καθίστανται μαζί με τα στέλεχη της Εκτελεστικής Εξουσίας ελεγκτέοι για εσχάτη προδοσία (άρθρου 134 παρ 2 α περ τρίτη του Ποινικού Κώδικα) ως σφετεριστές της ιδιότητάς τους ως όργανα του Κράτους, αλλοιώνοντας ή και καθιστώντας ανενεργό έστω και προσωρινά το Ελληνικό Δημοκρατικό Πολίτευμα που στηρίζεται στην ανωτέρω Θεμελιώδη Αρχή.
Τα επί μέρους δε εφαρμοστικά μέτρα των νόμων μνημονίων αποτελούν επιπλέον παραβιάσεις του Συντάγματος ήτοι ενδεικτικώς των άρθρων: α) 2 παρ 1, παραβιάστηκε ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου-Έλληνα Πολίτη- που αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, των Βουλευτών και των Υπουργών, Πρωθυπουργών, και β) 5 παρ 1, καθόσον με τα μνημόνια και εφαρμοστικά μέτρα περιορίστηκε το δικαίωμα των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών να αναπτύσσουν ελεύθερα την προσωπικότητά τους και να συμμετέχουν στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας. Επισημένεται δε ότι οι διατάξεις αυτές προστατεύονται και απαγορεύεται να αναθεωρηθούν κατ’ άρθρο 110 παρ 1 Συντ. Και όμως τα θεμελιώδη αυτά Συνταγματικά Δικαιώματα των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών, που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές και στο Ελληνικό Πολίτευμα, σε συνδυασμό και με τις ανωτέρω διατάξεις στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, παραβιάστηκαν και υπονομεύτηκαν ευθέως από Ελληνικές Κυβερνήσεις και πλειοψηφίες Βουλής καθώς και από τα καταστατικά όργανα της ΕΕ.
Στο νόμο 4046/14-2-2012 ΦΕΚ Α 28, όπου στις σελίδες 860-863 επισυνάπτονται οι επιστολές πρόθεσης προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τον Πρόεδρο της ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ξεκαθαρίζεται ότι το Μνημόνιο και τα μέτρα για τα έτη 2012 έως 2015 εφαρμόζεται στο πλαίσιο της δέσμευσης της Ελλάδος στο Κοινό Νόμισμα το Ευρώ. Υποδούλωσαν δηλαδή τα ανωτέρω συνταγματικά θεμελιώδη δικαιώματα και τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές-στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και δεσμεύουν νομικά την Ελλάδα δια του άρθρου 28 του Συντάγματος, στην υποστήριξη του ευρωνομίσματος, ενώ το ευρωνόμισμα έπρεπε να υποταχθεί και να υπηρετήσει αυτές τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές-στόχους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι παραβιάσεις των ανωτέρω ΚΑΝΟΝΩΝ θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, και των Λαών, τους οποίους έπρεπε να υπηρετεί το Ευρώ, έχουν προκαλέσει τα εξής στην Ελλάδα:
1) Κατάρρευση του Κοινωνικο -Ασφασλιστικού Συστήματος στην Ελλάδα, με ερευνητέα θέματα κακουργηματικής απιστίας εκ μέρους της Τράπεζας της Ελλάδος ως προς τη διαχείριση των διαθεσίμων των ασφαλιστικών ταμείων και με οιαδήποτε συνέργεια άλλων.
2) Σοβαρός κίνδυνος στην ασφάλεια και στην ελευθερία κυκλοφορίας κεφαλαίων εντός ΕΕ και ειδικά δημιουργίας εκτός Συντάγματος και Ευρωπαϊκών Συνθηκών εξουσιών υπέρ ιδιωτών τραπεζών για παράνομη αφαίρεση περιουσίας- χρημάτων Ευρωπαίων Πολιτών που αποτελούν αποταμιευτικό κεφάλαιο, κατά παράβαση θεμελιώδους αρχής της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων στην ΕΕ.
3) Πρόκληση ανεξέλεγκτης ανεργίας σε Έλληνες Ευρωπαίους Πολίτες παρά τους αντίθετους στόχους της ΕΕ με επερχόμενο μαρασμό και κατάρρευση ασφαλιστικών ταμείων, κρατικής πρόνοιας και ανθρωπογενή καταστροφή.
4) Στοχευμένη με παραγωγή-δημιουργία απρόοπτης μεταβολής συνθηκών στον Ελληνικό Πληθυσμό, με επιβολή φόρων και με καταναγκαστικά οικονομικά μέτρα εξαθλίωση σημαντικού μέρους της Ελληνικής Πληθυσμιακής Οντότητας και απορρόφηση της περιουσίας τους, που κατατείνει σε στέρηση φαρμάκων και τροφής, γεγονός που στοιχειοθετεί εξόντωση –μορφή γενοκτονίας μέρους του πληθυσμού και θέτει σε εφαρμογή τις ποινικές διατάξεις των άρθρων 7§§1β,2β και 25 του Ν 3003/2002 περί γενοκτονίας και τιμωρίας των υπευθύνων, με οιαδήποτε μορφή συμμετοχής ( πχ μελών οργάνων της ΕΕ, κυβερνήσεων, βουλευτών) στη διαδικασία εξόντωσης-στοχευμένης εξαθλίωσης μέρους της Ελληνικού Πληθυσμού ή στο σχεδιασμό της ή και απόπειρας (βλέπε σχετικώς τα άρθρα αυτά) με παράλληλη υπονόμευση του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα.
5) Μεροληπτική υποστήριξη των ιδιωτικών τραπεζών με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων (50 δις ευρώ) προς υποστήριξη των ιδιωτικών τραπεζικών συμφερόντων και ανακεφαλαιοποίηση αυτών προς κάλυψη των αρνητικών ιδίων κεφαλαίων επί ζημία της περιουσίας των ελλήνων φορολογουμένων, χωρίς να έχουν εξετασθεί πρώτα η αστική και ποινική ευθύνη για εγκλήματα απιστίας σε βάρος των τραπεζών ως νομικών προσώπων από τους τραπεζίτες.
6) Μεροληπτική υποστήριξη και μη δίωξη των ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών εκ μέρους της ΤτΕ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατά παράβαση οδηγιών της ΕΕ για υπολογισμό και είσπραξη επιπλέον τόκων σε δάνεια Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών με υπολογισμό του τόκου με βάση έτος 360 ημερών αντί 365 ημερών, επί μακρό χρόνο από το 1991 (βλέπε σχετικώς και ΑΠ 430/2005, Δ Πολιτικό Τμήμα).
7) Παραγωγή ψευδούς βεβαίωσης σε βαθμό κακουργήματος (άρθρο 242 ΠΚ και άρθρο 1 παρ 1 Ν 1608/50, σύμφωνα με πρόσφατα ασκηθείσα ποινική δίωξη) από την ΕΛΣΤΑΤ με την ψευδή πιστοποίηση σε δημόσιο έγγραφο, αυξημένου ποσοστού δημοσίου χρέους έναντι του ΑΕΠ που είχε ως έννομη συνέπεια την αύξηση δανεισμού του Ελληνικού Κράτους και δημιουργία ζημίας από τοκοχρεωλύσια κλπ.
8) Ηθική αυτουργία ή τουλάχιστον προτροπή (άρθρο 186 ΠΚ) εκ μέρους της Eurostat για την τέλεση του ανωτέρω κακουργήματος ψευδούς βεβαίωσης προς εξυπηρέτηση του σχεδιασμού αύξησης μη αναγκαίου δανεισμού του Ελληνικού Κράτους και αύξησης του Δημοσίου Χρέους επί ζημία των Ελλήνων Ευρωπαίων Πολιτών εντός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Γ) Συμπέρασμα: Η Ελληνική παρουσία στην ΕΕ, υπήρξε καταφανώς (από το 2009) μία παρατεταμένη υπόδουλη συμπεριφορά των ελληνόφωνων κυβερνήσεων, που ντροπιάζει την Ελληνική Πληθυσμιακή Οντότητα και δεν συνέδραμε στην υλοποίηση των βασικών στόχων που επεδίωξε η Ελλάδα κατά την ένταξή της στην ΕΟΚ. Δεν ανέδειξε το σοβαρό θέμα συντονισμένης δόλιας παράλειψης εφαρμογής των ανωτέρω κανόνων θεμελιωδών αξιών και αρχών -στόχων που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών και των Λαών, τους οποίους έπρεπε να υπηρετεί το Ευρωνόμισμα, αλλά αντιθέτως συνήργησε υποτελώς το Νόμισμα (ΕΥΡΩ) να καταβροχθήζει τους ανωτέρω κανόνες της ΕΕ που αποτελούν το θεμέλιο της ΕΕ και συνταγματικά δικαιώματα Ελλήνων και Κυπρίων Ευρωπαίων Πολιτών.
Οι ελληνόφωνες Κυβερνήσεις απεμπόλησαν την άσκηση Εθνικής Κυριαρχίας τους μέσα στα όργανα της ΕΕ, ως εκπροσωπούσες ισότιμο μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης.
Το ενιαίο νόμισμα, το Ευρώ, αποδείχθηκε ότι δημιουργήθηκε βεβιασμένα στην ΕΕ και με λάθος αρχιτεκτονική και δεν μπορεί αυτό το κατασκεύασμα συμφερόντων στενού κύκλου τραπεζιτών (γαλλογερμανικού άξονα) να καταβροχθίζει ανθρώπινα δικαιώματα και να οδηγεί λαούς στην φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση και τη στοχευμένη εξόντωση λαών, και δη την με πρόθεση επιβολής συνθηκών ζωής, μεταξύ άλλων στέρηση πρόσβασης σε τροφή και φάρμακα, υπολογισμένων να επιφέρουν την καταστροφή μέρους του πληθυσμού σε μία εθνική πληθυσμιακή οντότητα, καθιστώντας μάλιστα διεθνώς έναν λαό εντός ΕΕ σε ΔΙΕΘΝΕΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ, ως μορφή εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας με οιαδήποτε μορφής συμμετοχής και σε απόπειρα τέλεσης του εγκλήματος (πχ οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρωθυπουργών, υπουργών, βουλευτών), σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 7 §§1β,2β και 25§3 του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που έχει κυρωθεί από τα μέλη κράτη της ΕΕ και την Ελλάδα (με το Ν 3003/8-4-2002 ΦΕΚ Α 75/2002).
Η ανθρωπογενής καταστροφή, η κοινωνική και οικονομική καταστροφή στην Ελλάδα δημιουργήθηκαν από κοινή δράση θεσμικών οργάνων της ΕΕ και των ελληνόφωνων Κυβερνήσεων και βουλευτών εντός μαντριών διαπλοκής και διαφθοράς. Ούτε τα ελληνόφωνα όργανα ούτε τα όργανα της ΕΕ υποστήριξαν του Ευρωπαίους Έλληνες Πολίτες εν τέλει.
Είναι καιρός η Ελλάδα με νέα δημοκρατική εκπροσώπηση ευθέως να ζητήσει τη τροποποίηση των συνθηκών όσων αφορά το Ευρώ ώστε το Νόμισμα και η νομισματική πολιτική να υπηρετεί τους ανωτέρω κανόνες θεμελιωδών αξιών και αρχών –στόχων της ΕΕ, που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, και των Λαών και όχι οι κανόνες αυτοί να υποτάσσονται και να υπηρετούν το Νόμισμα.
Άλλως η Ευρωζώνη στην ΕΕ δεν έχει νόημα ύπαρξης. Η Ελλάδα, ως ισότιμο μέλος της ΕΕ, σεβόμενη τον πολιτισμό της και τις θεμελιώδεις αξίες και αρχές –στόχους της ΕΕ οφείλει να αποχωρήσει από το ευρώ και την Ευρωζώνη, εξερχόμενη αυτής με την ισοτιμία που κατόπιν συμφωνίας εισήλθε στο κοινό νόμισμα και να το καταγγείλει ότι δεν εξυπηρετεί το αληθές νόημα της ΕΕ. Να θεσπίσει δε το δικό της Ευρώ, το Ευρώ Ελλάδος ισότιμο με το Ευρώ του ευρωζώνης, επί τη βάσει της υπάρχουσας συμφωνημένης ισοτιμίας (1 ευρώ /340,75 δραχμών), που να εκδίδεται από Ελληνικό Κρατικό Φορέα και να αφαιρέσει τις κρατικές αρμοδιότητες από το ιδιωτικό νομικό πρόσωπο ΤτΕ ΑΕ, και εντός ΕΕ να υποστηρίξει τους ανωτέρω κανόνες θεμελιωδών αξιών και αρχών –στόχων της ΕΕ, που ορίζονται στο άρθρο 3 της ΣΕΕ καθώς και στα άρθρα 2, 4, 6 και 9 της ΣΕΕ για την προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών, και των Λαών.
Σακκάς Ιωάννης, Πρώην Εισαγγελέας
